T 
ydg èleytiov noli ) rrjg negl rò Ovfina & èg lenròrrjrog fierèyeiv & élei , o roti Ai - . oyvlov èorìv dllórgiov . Hsec autem praecipua in commovenda miseratione nidis virtus fuit eaque tenerrimae orationis ac dulcedinis socia . Ex Simonidis autem dg rovg Magafrwvofidyag elegia hodie ne frustula quidem supersunt : nam disticha in Anthologia Pai . VII , 251 servata , quae Ylrico hist . poesis Graec . II p . 507 huc referenda esse videntur , epigrammatis potius sepulcralis quam iustae elegiae funebris speciem prae se ferunt , id quod praeter argumentum et d * t - yxivCov pronomen oide demonstrat etiam inscriptio Graeca : dg rovg AaxEdaifxo - viovg rovg / uerà AmvLdov neoóvrag , i . e . in eos qui ad Thermopylas ceciderunt . 
In scholiis ad Aristophanis Yesp . 1402 , unde narrationem repetivit Suidas , praeter alia carmina laudatur Simonidis rj èn Agre imo lm vavimyia <5V èleydag . Cui adversa fronte oppugnat Priscianus de metris Terentii 2 , 24 T . II p . 415 ed . Krehl . „ Simonides et Alcman in iambico teste Heliodoro non solum in fine ponunt spondeum sed etiam in aliis locis . Simonides in èn Agrefuoiw vavfict - yia in dimetro catalectico ’EpófifirjOev d - dlaooa . “ Alterutra igitur relatio aut falsa debebit esse , aut Simonides duo carmina in illud praelium navale scripsisse statuendus est , alterum elegiacum , alterum vero melicum6 ) . Quare cum C . Schneidero scholiastae relatio ad neniam elegiacam referenda esse videtur , qua poeta deploraverit eorum civium interitum qui in praelio illo ceciderunt7 ) . viorem rationem iniit Schneidewinus p . 5 . Quae autem huic quoque elegiae sticha vindicare conatus est Ylricus hist . poes . Graec . II p . 508 , ea ab dis scholiasta p . 58 . 357 ed . Frommel . disertis verbis pro epigrammate dantur dg rovg èv Uvlaig dno & avovrag rgiaxooiovg , neque alium nisi epigram - maticum biberunt colorem . 
Gu . Ern . Weberus ad interpretationem poetarum elegiacorum p . 610 sq . Simonidem in Plataeensem quoque pugnam elegiacum carmen composuisse lexit , respiciens ille quidem ad Plutarchum de Herodoti malignitate c . 42 , ubi tria Simonidis disticha ( fragm . 5 ) leguntur quibus res a Corinthiis in pugna Plataeensi gestae enarrantur , quanquam ea disticha ex singulari in illam pugnam elegia deprompta esse non disertis verbis enuntiatur ; ex verbis autem quae sequuntur : ravra yàg ovy oiov èv Kogivxho óiddoxwv ovd1 aOfia noiciv dg ri ] v nóìiv , dlV wg dia rag ngd & ig èxdvag èleytla ygdcpcov iorógrjxev , hoc saltem citur , Simonidem distichis celebrasse res ad Plataeas gestas sive peculiarem giam concludentibus sive ènzigodioig . Quae si vera esset coniectura , facile in 
« ) Gaisfordius ad fragm . CLVII rectissime annotavit verba quae praeterea apud Priscianum tur , AvTiGTQk'qiei de avroi , esse Heliodori grammatici monentis sequentia AnoTne'novoa KrjQng ex antistropha carminis desumpta esse , e cuius stropha derivarentur priora , Eßöf / ßriaev Oulaeca . Hinc pendet Schneidewinus p . 6 . 
7 ) In Creuzeri Studiis IIII p . 42 . „ So meldet Suidas dass unser Dichter den Seekampf von misium in einer Elegie besungen habe , welche Nachricht ohne Zweifel auf einen Trauergesang um die dort gefallenen Helden geht , in welchem eine Beschreibung jener Schlacht selber sodisch eingeflochten war . “ —