24
iocisque nil est iucundum . Itaque amplectenda est ea quam supra proposuimus sententia , t6 xtyalcuov r^g AvSrjg & Qr ) va ) dtg .
Neque amorem tantum lugubri elegiae inseruit Antimachus sed mythos quoque antiquissimos eosque longiores atque uberrimos , ¿^u - d - firjffdfieyog , ut Plutarchus ait , tag rjQwixag GvfMpoyagj ita ut Agatharchides Cnidius , qui maeo Physcone et Lathuro regibus ( inde ab Olympiade CLYIII usque ad CLXYIU1 ) floruisse dicitur , Lydam in epitomen redigeret quo facilior prodiret conspectus rerum inprimis mythicarum in ipso carmine descriptarum 9 ) . Atque huic relationi respondent fragmenta ipsa , quae quidem ostendunt Antimachum in Lyda paullo uberius exposuisse fabulas Argonauticas 1 ° ) ( fragm . 7—8 ) , mitates Bellerophontis ( fragm . 18 ) , fortasse etiam Triopae migrationes ( fragm . 1 ) , raptum Proserpinae ( fragm . 2 . 3 ) , misera Oedipodis fata ( fragm . 4 ) . Quae terea supersunt fragmenta , ex iis unum spectat ad Solis poculum ( fragm . 5 ) , reliqua duo ( fragm . 6 . 7 ) ad quamnam fabulam referenda sint in medio relinquitur .
Iam Plutarchus , quum dixerit trjv tltyuav «rrjv xcXov / jXvrjV Avd^v , non potuit intelligere Lydam continuis distichis in unam elegiam redactam , propterea quod Stephanus Byzantius Antimachum laudavit hv fi Avdrjg , Photius ex Yossii emendatione ¿v trj Audrj y . Ynde hoc certissime colligitur , Lydam ex duobus saltem aut tribus libris constitisse iisque vel uno distichorum tenore fluentibus vel in peculiares elegias sive ddvlha divisis , qualem elegiarum formam prae se ferunt Tibullus , Propertius , Ovidius , Graecorum , ut videtur , exemplar sequuti . Et sicut Callimachus in Bekkeri Anecdotis Graec . II p . 725 . 728 . rhapsodias Homericas complexus est singulari numero Ouryjuov yyuuucc , ita idem in scholiis ad Dionysii Perieg . p . 316 ed . Bernh . eodem vocabulo usus est ad Antimachi Lydam designandam : ori <5e diafifi . rjrai ro nayv oacpuig 6 KaXkiyLayog ev rolg IniyqaiiiiaOi drfiol' d laffvgcov yciQ Avxi^iayov %b noirjiAa 'tijv Avft^v twiy Avdi ] xal nayv yqayL { ia xai ov to^ov11 ) . —
Idemque vocabulum , ut supra vidimus , eodem sensu adhibuit etiam Asclepiades , quemadmodum Athenaeus et scholiasta Dionysii dixerunt noir^ia . Neque tharchides summarium Lydae instituisse censendus est , nisi hoc poema iustum elegiae modum excessisset . Iam quum Antimachus Thebaide Athenis recitata Platonis potissimum admirationem excitasset , philosophus reliquorum quoque carminum desiderio captus Heraclidem Ponticum adhortatus est ut Colophonem profectus Antimachi poemata colligeret ipso Heraclide auctore in Procli mentar . ad Platonis Tim . I p . 28 . ’HQaylsidrjg yovv 6 ITovtixog ( prjGiv otl twv Xoigilov ToT€ evdoyu / uovvTuiv Hkanov ra AvrLyLayov ngomifjirjffsv xai avrbv eneiGe
9 ) Photii bibi . p . 171 ed . Bekker . avrov { Aya & aQyjdrii } qotai — avrro^cu ¿mrofiriv rrjg AvTiudyov Avdng .
10 ) Has tractaverant etiam Mimnermus fragm . 10 et Pindarus Pyth . 4 .
11 ) Ex cod . MS . bibi reg . primus edidit Ruhnkenius in auctuario fragm . Callimach . T . I p . 574 Sq . alibi corruptus legitur versiculus : avdijGCU rrayv yQ . y . . x . L ubi ATAH2AI ortum ex ATJHKAI prono calami lapsu .
