Lih.I. De Arte Patiendi 
corporis,animieque ftatu , atque tefteApo« 
ftolo ( Hebr. i.} In diehus carnis [ha preces, 
fupplicationes^ ad eum , cjui poffit illum [alvum 
facere d morte , cum clamore valido , & lacrj- 
mis offerens,exauditus efl pro [ua reverentia, ver- 
fuumque illorum alta voce intonatorum ; 
Deus,Deus meta,ut ejuidderehcjutfli me,8c,ln ma¬ 
nus tuas commendo Spiritum meum , Pfalmos 
( zi .& 50.) illo trium horarum a fexta ad no¬ 
nam,non minus devoto, quam amaro iilen- 
tio , meditando per fecundum quaii o- 
randi modum, quem vocant afeene, evol¬ 
vit. 
III. Ufque adeo non efl, quod fc Chri- 
ftianus ab omni exemptu oratione putet per 
aegritudinem, qua conflictatur,niii Chrifto,a 
quo nomen gerit, degener haberi, &: Ducis 
fui ita itrenui miles nimis delicatus clle ve¬ 
lit. Quandoquidem raro tam afliduus do¬ 
lor cft , ut non fubinde intermittat,fubin- 
de etiam remittat , morulamque preculx 
alicujus relinquat , faltem breviflimx ali¬ 
quo ex modis inhnuandis ilatim. Redi 
namque Philoiophatus Seneca : Nemo,in¬ 
quit , poteil valde dolere,& diu ( epift.78.) 
&c notum illud Poeta: de dolore: 
St longus,levis efl',(igravis ille,brevis. 
Dummodo afluefeamus animum,nonnihiI 
a rebus externis avocare,Sc fecum illum,atq> 
cum Deo conjungere. 
IV. Quan-