Ad Le edor em. 
ter perquam raro quieverit: idem ego qua¬ 
que de meo dicere iiiomodo, ill udque Pfal- 
mi trigeiimi mihi vendicare polle viderer; 
Defecit in dolore vita, mea, & anni mei in gemitu 
bm. Subijt animum meum cogitatio, 
cura ilia in praecipuis meritd ponenda; ut 
ad illum diem me compararem qui vitae hu¬ 
jus caducae finis, & alterius teternx initium 
futuruseih Dies inquam, vei hora mortis 
meae, cum ab illo pendeat longa a:ternitas, 
eaque felix vel infelix sternum. Coepi igi¬ 
tur documenta, &: rationes mihi ipie pro die 
ilio feliciter obeundo prsicribere, in quibus 
me exercerem per reliquam vitam meam, 
ne ad negotium illud negotiorum omnium 
ijego tiofiili mum, id eft, maximum, difficil¬ 
limum ,pcriculofiilim um que tranfigend u m 
inexercitatus aggrederer, in quo non nifife- 
mel errare licet, &: errore nunquam repara¬ 
bili. Quem tamen videbam ab incautis fie- 
pe mortalibus, ijs etiam qui vitam illam pro¬ 
fitentur, quse cceleilis Philoibphia qusedam 
eif, feu beata: mortis obeunda: meditatio, 
non di^ne seftiman, uti me exempla experA 
mentaque divetia docuerunt. 
Poilquam ergo in Chartam conjeciA 
fem ea,quae partim tunc temporis, partim 
peif illud menti mesc occurrebant j evolvi 
etiam