134 Likl. De Arte Patiendi
Amor! amor! amor! Deus 1 Deus ! Deus! ater ni*
tas! £temitas latemitas! Et linde tamhilarij
tanta tamque dira perferendi tam jueundé,
Viro innoeentiffimo patientia, de quo lucu¬
lentum Confeífarij teftimonium extat, quód
Deum nullo unquam lethali peccato offen¬
derit, quapris ? Audi. Viaticum in medio cu¬
biculi genibus nixus accepit; quotidie Sacra
Synaxirecreatus.Sxpius quotidie peccata con-
feifus eft ad gratiae divinae cumulü exaugem
dura, hinc ilfud robur animi, hinc illa menm
folatia. Denique quicquid Theologica vir¬
tutes, quicquid omnis pretiofe moriendi ap¬
paratio fuggerit, abunde, meditate, folide,ae
tenere per iolidos ipfos 14. dies exeeutus eft,
quaefuisin pretiofis occupationibus affert,
magnam partem P. Nadaii, e quo fequentia
etiam adnoto,
IX, Andreas Dedruíinus fedecim años na-
tus intemeratae innocenti« abfqj uliagravio-
iis noxae illuvie adolcfcens in Tyrocinio Soc,
JES U Viennae Auftrias puram anima reddidit
Creatori, Huic in morbo, cú id ipie flagran-
tifiime flagitaret permiflu, ut pane Angelico
quotidie vefccretur, quantum per segrirudi-
nem licebat. Vota quae ad morbi primordii
nuncupaverat ante Sandifllmi Viatici ufur-
pationem renovavit, ut ie Deo fuo prius da¬
ret , quam illum in Sacramento reciperet.
Quotidianae illi Communioni, & morti pe-
deteudm adventanti fe ita comparabat, ut
t
c
i
i
I
i
f
it
c
I«
u
110
S
ili
(M
»
i
f