*6$ Ub, h De Arte Patiendi 
Cum te totttm exhaurires > 
Vt te nobis impertires. 
Et nos a morte tolleres f 
O mors illa quam amara. 
Quam immitis, quam avara, , 
Quapercellam introivit 
In cjua mundi vita vivit, 
E e mordens car dulcijfimum, 
Propter mortem, quam tultfii. 
Quando pro me defecifii, 
Cordis mei cordtletbtm, 
Jn te meum fer ajfettum, 
Hoc eji quod opto plurimum, 
O cor dulce, pr&dileilum; 
Munda cor meum tlletium > 
Et in vanis induratum. 
Pium fac & timoratum, 
Repulfo tetrofrigore, 
fer medullam cordis meis 
Peccatoris, atq^ rei. 
Tuus amor transferatur i 
Quo cor totum raptatur. 
Languens amoris vulnere, 
Dilatare, aperire, 
‘jfanquam roja fragrans mire: 
Cordi meo te conjunge, 
Hnde illud & compung*': > 
Qug amat te quid patitur i 
Qmdnamagat nefctt vere, 
Nec fe valet cohiberes . 
s. • NfiUm