(jit Lib. I. De Arte Tattendi 
ras: at (altem, inquit, permitte alius quis- gf 
piam a vertice ad calces totum me convcrbe- «1 
rct. Ne id quidem jam fas cfle refpondet A 
Pater, verberantem enim difcrimennotaeEc- 
clehaiticac,quam Irregularitatem dicunt,in- m 
curiarum. Cum hoc etiam praecidi videret, d 
denuo initandus id unum flagitare, ut humi l 
poftrato emori daretur , tantus extremum 1 
etiam ipiritum trahentem, Crucis, Posniten- ti 
tiae, afflictationis amor obtinebat, fedne id tc 
quidem datum eft. at 
XI. Verum fupplevit haec abunde fucce- n 
danca hoftia ObediendU qua voluntatem pro- In 
priam paratillime fuperiorum voiuntatifub- Ini 
■jecit, & Deo quali laetificavit. Tum vir- *(ia 
tutfs etiam aliae quae infirmum comprimis 
decent, quales fuerunt. it 
XII. Fallentia.) &aquanimitAi durante to- 
to morbo fane diuturno , difficili que , nec in 
non gravibus periculis infefto, quando nui- tr 
lum unquam abjecti animi vel minimumgc- ce 
fu, aut verbo lignum dedit: nunquam o- m 
endit obfcquium fe, aut quicquid aliud, eu 
quod fe, cum valetudinarij facerent, falli- it 
dire: fed quanquam invalcrudo promptius 
quam aliud ullum tempus latentes animi i 
motus in apertum proferat, fux tamen ipfe f 
femper patientiae conftitit. Superioribus, a 
Jdcdicis ,'valentdinarijs ad verba femper ob- c 
Coivit , oc quibus moribus hominem reli- t 
• : ' r': Sio*