ii Lih.IL De Arte Compatiendi 
elle > hujus Filij íanguincm conculcaííc , 
(Hcb.6.)annonpoeniteat?qui tamen tam be¬ 
nigne expectavit ad poenitentiam,nolens mor¬ 
te?» peccat &r is,feu imptj,fcd ut impius convertatur 
a viafua, & vivai (Ezech. 31.) Quibus motivis 
ex charitate profedis animanda contritio 
potius eft,quam timore. Nec minus ad fe¬ 
num emendationis propofitum inducendus 
cft,uti etiam ad fatisfadlionem, fi praefertim 
refticuendum quid habeat, quod ffatim cu* 
randumeft, & reftituatur. Ita, ut aliquan¬ 
do tantifper ^ifFerre abfolutionem etiam ex¬ 
pediat. Quod ii fieri non poiliQta profpi- 
ciat certitudini illius in teftamento,vel codi¬ 
cillo adjedo,utin arbitrio heredum nulla¬ 
tenus relinquatur. 
VI. Quanquam enim teftamentum , 
quo de rebus iuis difponat infirmus, merito 
poftponendumfit conleflioni, quando peri¬ 
culum in mora eft, vicaeque tempus ita con- 
vtraólum , ut difpofitio illa intra id tempus 
tranfigi non poftit. Tunc enim prima di¬ 
ligentia in DEO fibi per Sacramenta re¬ 
conciliando ponenda eft. Neque ob ne- 
gledum teftamentum eo in cafu affligi aeger 
debet. DEUS enim , qui tanta cum celeri¬ 
tate cum avocat , concentus eff absque a- 
lia cum hominibus adaequatione fada,fi fi- 
bi primum fatisfiac: Si tamen ad com- 
penfationem aliquam, titulo praeiertim ftri- 
cdiorc